Η συχνότερη μορφή παράλυσης του προσωπικού νεύρου είναι η παράλυση τύπου Bell. Πρόκειται για προσωρινή παράλυση του ενός ή και των δύο προσωπικών νεύρων που προκύπτει από κάποιας μορφής βλάβη ή τραυματισμό.

Συνήθως επηρεάζεται μόνο το ένα προσωπικό νεύρο και παραλύει μόνο η μια πλευρά του προσώπου αλλά σπανιότερα μπορεί να επηρεαστούν και οι δύο πλευρές του προσώπου. Δεν έχει σχέση με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η πάθηση διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 19ο αιώνα από το Σκωτσέζο χειρουργό Charles Bell απ’όπου πήρε το όνομα του.
Η φλεγμονή, το οίδημα (πρήξιμο), η συμπίεση ή άλλη βλάβη του προσωπικού νεύρου, προκαλεί την παράλυση τύπου Bell. Η αιτία του προβλήματος παραμένει άγνωστη.

Ποια είναι τα συμπτώματα της παράλυσης Bell

• Σπασμωδικές κινήσεις, αδυναμία ή παράλυση της μίας ή και των δύο μεριών του προσώπου
• Μούδιασμα στη μεριά που προσβλήθηκε
• Πτώση του βλεφάρου και της σύστοιχης γωνίας του στόματος. Το μάτι που επηρεάζεται δεν μπορεί να κλείνει πλήρως
• Διαφυγή σάλιου από το στόμα
• Ξηρότητα του ματιού ή του στόματος
• Προβλήματα γεύσης
• Υπερβολική δακρύρροια από το ένα μάτι
• Σημαντική αλλοίωση της όψης του προσώπου του ασθενούς που προκαλείται λόγω των πιο πάνω σημείων
• Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι ενοχλήσεις ή πόνος στην περιοχή του σαγονιού ή πίσω από το αυτί, βουητό στο ένα ή και στα δύο αυτιά, πονοκέφαλος
• Δυσκολίες ομιλίας, ζαλάδες και δυσκολίες του ασθενούς όταν τρώει ή πίνει.

Θεραπεία

Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς προκαλεί τη νόσο αφού ούτως ή άλλως η διάγνωση τίθεται αφού αποκλειστούν όλα τα γνωστά πιθανά αίτια παράλυσης του προσωπικού νεύρου.
Θα πρέπει, να επισκεφτείτε άμεσα τον ΩΡΛ προκειμένου, να προβεί στις απαραίτητες εξετάσεις, για να σας χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία.
Η θεραπεία βασίζεται στην λήψη στεροειδών και ειδικότερα κορτικοστεροειδή, μαζί με αντιϊκά φάρμακα και οι ασθενείς, συνήθως, βελτιώνονται αισθητά εντός μίας εβδομάδας από την έναρξη της θεραπείας.
Επιπλέον, λόγω της αδυναμίας να κλείσει πλήρως το μάτι, προκαλείται ξηρότητα και χορηγούνται τεχνητά δάκρυα και οφθαλμικές αλοιφές, για την προστασία του οφθαλμού.
Για την πλήρη αποκατάσταση του προσώπου απαιτούνται φυσιοθεραπείες, με το ποσοστό επιτυχίας 80-85% και μάλιστα εντός 2-3 εβδομάδων. Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του προσώπου.