Τα περισσότερα χειρουργεία Λειτουργικής Ρινοπλαστικής πραγματοποιούνται για να αποκατασταθεί η φυσιολογική αναπνοή του ασθενούς από τη μύτη καθώς και για ένα όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα, που θα κάνει τον ασθενή να νιώσει ευχαριστημένος και απόλυτα ικανοποιημένος. Κάθε Ρινοπλαστική είναι δύο πράγματα, ‘’Μορφή και Λειτουργία’’.

Επομένως οι στόχοι είναι σαφείς πριν την κάθε Ρινοπλαστική.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι οι στόχοι είναι σαφείς από πλευράς ασθενούς και χειρουργού, η Λειτουργική Ρινοπλαστική αποτελεί μία πολύ δύσκολη χειρουργική επέμβαση και χρειάζονται χρόνια ώστε ένας χειρουργός να καταφέρει το διπλά επιθυμητό αποτέλεσμα, όμορφο αποτέλεσμα και άριστη αναπνοή.

Συχνά ο ένας εκ των δύο στόχων υπολείπεται και οι παράγοντες είναι πολλοί και διαφορετικοί. Κάθε επέμβαση, επομένως, πρέπει να εξατομικεύεται στον συγκεκριμένο ασθενή, γεγονός που οδηγεί σε υψηλότερο ποσοστό ικανοποίησης και χαμηλότερο ποσοστό αναθεώρησης.

Ο πρωταρχικός παράγοντας είναι η μεγάλη διακύμανση της ρινικής ανατομίας και η παρουσίαση της παραμόρφωσης του ασθενούς. Αν κάποιος κοιτάξει μια ομάδα ανθρώπων, η τεράστια διακύμανση της μύτης σε ραχιαία εξογκώματα, ρινικές άκρες και πάχος του δέρματος είναι άμεσα εμφανής. Επίσης, μπορεί κανείς να δει τις δραματικές αλλαγές που συμβαίνουν όταν ένα άτομο χαμογελά ή πώς μια μύτη θα ταίριαζε καλύτερα σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά όχι σε ένα άλλο. Επιπλέον, ο χειρουργός πρέπει να λάβει υπόψη τη λειτουργία της μύτης και οποιαδήποτε προϋπάρχουσα απόκλιση του ρινικού διαφράγματος ή κατάρρευση της βαλβίδας. Δεν έχει νόημα να έχουμε είτε μια χαριτωμένη μύτη με κακή αναπνοή ή καλύτερη αναπνοή με μια επίμονη ρινική παραμόρφωση. Λόγω της μεγάλης ποικιλίας στην ανατομία, την εθνικότητα και τους στόχους των ασθενών, είναι επιτακτική ανάγκη ο χειρουργός να έχει μεγάλη εμπειρία με μια μεγάλη ποικιλία χειρουργικών τεχνικών.

Η Ρινοπλαστική ως χειρουργική επέμβαση έχει υποστεί μια αναθεώρηση κατά τα τελευταία 20 χρόνια με τα κυριότερα σημεία, την ανοικτή προσέγγιση για την αντιμετώπιση πιο πολύπλοκων περιστατικών, την αναγνώριση των λειτουργικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των ρινικών βαλβίδων, και τη δραματική βελτίωση των αποτελεσμάτων για ασύμμετρες μύτες. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς μπορούν πιο συχνά να επιτύχουν τους αισθητικούς στόχους τους, διατηρώντας ή βελτιώνοντας τη ρινική τους αναπνοή. 

Ένα παράδειγμα είναι τα εξαιρετικά αποτελέσματα για τους ασθενείς ‘με την άκρη της μύτης που πέφτει’.  Πολλοί ασθενείς παραπονιούνται ότι η άκρη τους πέφτει και διευρύνεται όταν χαμογελούν. Έτσι, ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της χειρουργικής επέμβασης τους είναι να έχουν μια πιο εκλεπτυσμένη άκρη που δεν πέφτει. Για δεκαετίες, πολλοί χειρουργοί θεώρησαν ότι το πρόβλημα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με την κοπή των μυών στο χείλος. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα είναι η ανατομική διαμόρφωση της άκρης των χόνδρων και το τέλος του διαφράγματος. Έτσι, επιτυγχάνει κανείς την επιθυμητή φινέτσα και περιστροφή της άκρης που εμποδίζει την άκρη από το να πέσει χωρίς να χρειάζεται να κόψει τους μυς του προσώπου και δει ενδεχόμενες  αλλαγές στο χαμόγελο.

Η πλειοψηφία των ασθενών είναι εξαιρετικά ευχαριστημένοι με τη χειρουργική επέμβαση Ρινοπλαστικής τους. Τα σχόλιά τους κυμαίνονται από “αυτή είναι η μύτη που θα έπρεπε να έχουν γεννηθεί, ” ναι, είναι τόσο φυσικό” ,”Μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα.”