Πάσχετε από οξεία παραρρινοκολπίτιδα αν έχετε πυκνές ή κιτρινωπές εκκρίσεις από τη μύτη σας για διάστημα όχι μεγαλύτερο των 4 εβδομάδων και ένα από τα ακόλουθα:

• Ρινική απόφραξη
• Πόνο, πίεση ή αίσθημα πληρότητας στο πρόσωπο, το κεφάλι ή γύρω από τα μάτια
• Μακροχρόνια συμπτώματα όπως αυτά του κοινού κρυολογήματος
• Συμπτώματα που δε βελτιώνονται μέσα σε 10 ημέρες ή αρχίζουν να επιδεινώνονται αφού είχαν αρχικά παρουσιάσει μία μικρή βελτίωση

Μπορεί να πάσχετε από χρόνια παραρρινοκολπίτιδα αν έχετε τουλάχιστον 2 από τα παραπάνω 4 συμπτώματα για τουλάχιστον 12 εβδομάδες.
Για τη διευκρίνιση της κατάστασης ο ΩΡΛ σας μπορεί να σας ζητήσει να υποβληθείτε σε αξονική τομογραφία του σπλαγχνικού κρανίου.

Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα, συνηθέστερα στα παιδιά, μπορεί να επεκταθεί και να απειλήσει γειτονικές δομές, άκρως νευραλγικές όπως ο εγκέφαλος και το μάτι. Στην περίπτωση αυτή κρίνεται επείγουσα η χειρουργική παρέμβαση αποσυμφόρησης του συστήματος των παραρρινίων και αποκατάσταση της βλάβης.
Η κεφαλαλγία ή πονοκέφαλος είναι πιθανή επιπλοκή της ιγμορίτιδας και δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ημικρανική κεφαλαλγία που μπορεί να προκαλεί τον ίδιο τύπο πονοκεφάλου όπως και η παραρρινοκολπίτιδα. Σε αυτή την περίπτωση συνηθέστερα δεν συνυπάρχουν συμπτώματα ρινικής καταρροής και απόφραξης. Αν υπαρχουν σχετικά με την ιγμορίτιδα συμπτώματα τότε η κατάσταση περιπλέκεται και είναι απαραίτητη η συνεργασία του ΩΡΛ με τον Νευρολόγο.

Υπάρχουν διάφορες επιλογές αντιμετώπισης ανάλογα με το αίτιο της παραρρινοκολπίτιδας.

Οι περισσότερες περιπτώσεις της οξείας παραρρινοκολπίτιδας – ιγμορίτιδας (98%) προκαλούνται από ιό και όχι βακτήριο και δεν θα πρέπει να χορηγείται αντιβίωση.
Η οξεία ιγμορίτιδα που οφείλεται σε ιούς μπορεί να αντιμετωπίζεται με παυσίπονα όπως η παρακεταμόλη και η ιβουπροφένη(depon και algofren), ρινοπλύσεις με φυσιολογικό ορό και ένα κορτικοστεροειδές ενδορινικό εκνέφωμα (σπρέι).
Η οξεία βακτηριακή παραρρινοκολπίτιδα επίσης αντιμετωπίζεται με την παραπάνω αγωγή, όμως έρευνες δείχνουν ότι με τη χορήγηση αντιβιοτικού η κατάσταση βελτιώνεται πιο γρήγορα.
Για την αντιμετώπιση της οξείας ιγμορίτιδας δεν προβλέπεται χειρουργική επέμβαση εκτός περιπτώσεων επιπλοκών που είναι αυξημένης βαρύτητας και αφορούν γειτονικές ανατομικά περιοχές, όπως ο εγκέφαλος, το πρόσωπο και το μάτι.

Η χρόνια ιγμορίτιδα έχει διαφορετική αντιμετώπιση στο ότι τον κυρίαρχο ρόλο παίζει η διαδικασία της φλεγμονής και όχι η λοίμωξη. Οπωσδήποτε συστήνονται οι ρινοπλύσεις με φυσιολογικό ή υπέρτονο ορό, τα ενδορινικά κορτικοστεροειδή και κάποιες φορές τα αντιβιοτικά. Συχνά, η χρόνια παραρρινοκοπίτιδα επιπλέκεται με ρινικούς πολύποδες, διάφορες αλλεργίες και άσθμα που δυσχεραίνουν την αντιμετώπισή της.
Δεδομένης της χρόνιας ιγμορίτιδας ο ΩΡΛ σας θα σας συστήσει αξονική τομογραφία του σπλαγχνικού κρανίου για το ενδεχόμενο της χειρουργικής επέμβασης που είναι μία επιλογή θεραπείας αν η συντηρητική αγωγή δεν βοηθήσει.
Ο πιο κοινός τύπος χειρουργικής επέμβασης για τους παραρρίνιους κόλπους είναι η λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική των παραρρίνιων κόλπων. Κατά την επέμβαση χρησιμοποιούνται διάφοροι τύποι ενδοσκοπίων, εργαλείων που έχουν μία μικρή κάμερα στη μία άκρη τους, ώστε να μπορούμε να δούμε βαθιά μέσα στους παραρρίνιους κόλπους με πλήρη σαφήνεια και ακρίβεια. Ο χειρουργός με τη βοήθεια του ενδοσκοπίου προσπαθεί να διανοίξει περισσότερο τα φυσιολογικά μονοπάτια παροχέτευσης των κόλπων στη ρινική κοιλότητα. Η διάνοιξη περιλαμβάνει αφαίρεση ιστού και αναδόμηση της περιοχής που έχει επέμβει. Με την τεχνική αυτή βελτιώνουμε τη ροή του πυώδους υλικού που έχει συσσωρευτεί μέσα στους παραρρίνιους κόλπους και βοηθάμε στην αποκατάσταση του φυσιολογικού βλεννογόνου που φλεγμαίνει.